بررسی عوامل روانشناختی پس از بازتوانی ورزشی خانگی در مقابل بازتوانی قلبی در مرکز در بیماران عروق کرونر

تاریخ دریافت 26/04/1394 تاریخ پذیرش 31/06/1394 پیش زمینه و هدف: علیرغم توصیه های بازتوانی قلبی مبنی بر ورزش به عنوان جزء لاینفک مراقبت قلبی جامع از بیماران عروق کرونر، بیشتر بیماران آن را دریافت نمی کنند. بازتوانی قلبی خانگی با یک کتابچه راهنمای پشتیبانی شده توسط یک پرستار، یک روش محبوب بازتوانی است، که جهت بالا بردن مشارکت و کاهش اختلالات حائز اهمیت است. هدف از این مطالعه بررسی برخی ویژگی های رفتاری و کیفیت زندگی در بیماران قلبی پس از شرکت در دو گروه بازتوانی بود. مواد و روش ها: در یک تحقیق نیمه تجربی، 40 بیمار با میانگین سنی 28/6 ± 59 سال به صورت داوطلبانه در 3 گروه، بازتوانی قلبی خانگی (12 نفر)، بازتوانی در مرکز (15 نفر) و کنترل (10 نفر) قرار گرفتند. آزمودنی های دو گروه بازتوانی به مدت هشت هفته به انجام فعالیت پرداختند. رفتار نوع a، خشم، بدبینی، اضطراب، افسردگی و کیفیت زندگی بیماران، از طریق پرسشنامه های استاندارد در ابتدا و انتهای هشت هفته بازتوانی اندازه گیری شد. داده ها با آزمون تحلیل کوواریانس (ancova) در سطح 05/0p< تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: پس از مداخله، محدودیت جسمانی، سلامت ذهنی، درد بدنی (پرسشنامه sf36) و خشم (پرسشنامه tab) با بهبود معنی داری همراه بود و بین بازتوانی خانگی و بازتوانی قلبی در مرکز در کلیه شاخص ها جز شاخص محدودیت جسمانی تفاوت معنی دار مشاهده نشد. بحث و نتیجه گیری: ﺑﺎزﺗﻮاﻧﻲ ورزﺷﻲﺧﺎﻧﮕﻲ به اندازه ﺑﺎزﺗﻮاﻧﻲ در ﻣﺮﻛﺰ، عوامل روانشناختی را بهبود بخشید، ضمن اینکه بازتوانی ورزشی خانگی بر شاخص محدودیت جسمانی تأثیر بیشتری داشت.